Anekdote uit de Reiki Kids klas

Een anekdote uit de Reiki Kids klas:

“Als ik van mama de tafel moet opruimen, dan is dat niet wat mijn hart blij maakt”, zegt een van mijn reiki cursisten van 8 jaar oud. Ik moet lachen. We spreken over een van de reiki beginselen. Ik vraag aan mijn groepje: “Wie van jullie heeft er ouders die níet doen wat hun hart blij maakt?”
De vingers schieten omhoog: “Mijn papa en mama werken heel hard, ze denken dat het moet, omdat ze dingen moeten betalen.” Ik vraag ze of ze geloven dat het ook echt zo is? “Nee, want wij hebben ook een moestuin en als we daar meer van zouden eten, dan hoef je ook niet zo hard te werken”, antwoord een meisje.

Ik vraag ze wat er gebeurt als je te lang en te hard werkt, voor iets wat je niet blij maakt? “Dan word je heel erg ongelukkig”, antwoord een ander kind. En zo simpel is het. Als kinderen durven we nog te geloven in de kracht van wat de aarde ons geeft. Dat we echt kunnen doen waar ons hart van gaat zingen. Als volwassenen vergeten dat het zo simpel is, door negatieve overtuigingen en tekort denken.
We hebben vaak het idee dat we hard moeten werken, om voor de toekomst van onze kinderen te zorgen. Maar, heb je het de kinderen weleens gevraagd? Wat zij willen? In mijn kids-klas willen de kinderen niet eens dat de ouders zo hard werken voor iets wat ze niet leuk vinden. Ze willen groenten en fruit uit de moestuin plukken en spelletjes spelen met hun ouders. En wat is daar eigenlijk mis mee? The simple living.

Als Corona ons iets wil vertellen is het dat de tijd van onzinnige banen nu echt voorbij is. We hebben mensen nodig die het land kunnen bewerken en de bodem weer gezond kunnen maken. Ouders die een geïnspireerd leven leiden, zodat de droom van kinderen niet verloren gaat. Dat dit leven en de aarde een speelplek is, dat we in harmonie met elkaar en de natuur leven.

En ik? Ik hoef deze kinderen niks te leren, ik hoef ze alleen maar te bekrachtigen dat wat zij voelen het juiste is — wat volwassenen in deze tijd er ook van maken.